دکتر کامران منصوری روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: ژن
'تی.اس.جی.ای.تن' در سال 2000توسط پروفسور مدرسی عضو هیات علمی دانشگاه تهران شناسایی شد.
وی ادامه داد: پس از این شناسایی، تحقیقاتی در کل دنیا آغاز شد و بررسی شد که اگر این ژن در بافت های مختلف و تومورها بیان می شود این افزایش بیان ژن که محل اصلی آن در بیضه انسان است و در اسپرم سازی نقش دارد به نفع تومور کار می کند یا به ضرر تومور به فعالیت ادامه می دهد.
این دکترای تخصصی پزشکی مولکولی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه اظهار کرد: در مدت 15 سال اختلاف نظر بسیاری برای پاسخگویی به این سوال در بین محققان وجود داشت تا مشخص شود افزایش بیان این ژن دارای چه عملکرد اصلی است .
وی با اشاره به تلاش تیم تحقیقاتی برای پاسخگویی به این سوال اظهار کرد: براساس بررسی های بعمل آمده مشخص شد که محل افزایش بیان این ژن بیشتر در بیضه انسان است که دارای کمبود اکسیژن و قند است.
به گفته این محقق، شرایطی که ژن در چنین محلی بیان می شود دارای شرایطی شبیه به تومور است چنانچه 'پی.اچ' شرایط سلول توموری پایین است تکثیر بالاست و کمبود اکسیژن وجود دارد.
منصوری تصریح کرد: پس از بررسی شرایط مذکور این فرضیه اعمال شد که شاید ژن در این مکان به عنوان یک سرکوبگر تومور عمل کند برای پاسخ به این سوال ژن را از سلول های بیضه جدا کرده و به سلول های سرطانی سرویکس انتقال دادیم و رفتار آن را مشاهده کردیم.
عضو هیات علمی مرکز تحقیقات بیولوژی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه تصریح کرد: پس از گذشت مدتی از این انتقال متوجه شدیم وقتی که ژن بیش از حد، افزایش بیان شود به ضرر تومور کار می کند و به عنوان سرکوبگر تومور عمل می کند و اگر اسپرم در مکان فاقد عروق تولید می شود به دلیل نقش حمایتی این ژن خواهد بود.
به گفته وی، علاوه بر دخیل بودن بنده در کشف مذکور، این امر توسط تیم تحقیقاتی متشکل از اساتیدی همچون پروفسور مدرسی، دکتر شهلایی، دکتر مصطفایی و دکتر رضازاده(عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه) انجام شد.
این کشف و تحقیق برای به سرانجام رسیدن چهار سال زمان برد که نتایج این کشفیات به صورت مقاله ای در ژورنال 'هیومن مولکول ژنتیک' به چاپ رسید که برای نخستین بار مکانیسم عمل این ژن در رابطه با رگ زایی در دنیا را مشخص کرده و به عنوان پاسخی برای معمایی است که طی 10 سال اخیر در رابطه با ژن 'تی.اس.جی.ای.تن' مطرح بوده است.