روزنامه باختر چاپ کرمانشاه در شماره 2183 سی ام فروردین ماه 95 مطلبی را با این عنوان ' قلیانها را بشکنیم نه خودمان را' منتشر کرده است.
در این یادداشت آمده است: شکستن قلیانها توسط گروه مهندسی بهداشت و مرکز بهداشت شهرستان کرمانشاه در هفته سلامت، به صورت نمادین انجام می گیرد.
این خلاصه خبری بود که خبرگزاری‌ها به آن پرداختند، چرا که متأسفانه بسیاری از جوانهای ما به تصورهای واهی از جمله مدرنیزه بودن، کلاس داشتن، تفنن و شخصیت طلبی کاذب، استفاده از قلیان با تنباکوهای صددرصد شیمیایی، به این پدیده روی آورده و تقریبا به عنوان یکی از تفریحات یا تفنن روزانه‌شان درآمده است.
پدیده‌ای که متأسفانه در گروه واردات اهدایی غرب به ظاهر تفنن و تفریح ولی در واقع به مخاطره انداختن سلامت جوانهای ما نرم نرم نفوذ کرده و حالا به صورت همه گیر و اپیدمی درآمده است.
اگر چه در برنامه اجرای هفته سلامت که در دانشگاه علوم پزشکی با حضور مقامات مسئول انجام گردید بحث‌های مختلفی در سلامت بخشیدن به شهروندان و پیش‌آگاهی در مورد بعضی بیماریها تدارکاتی دیده شده و در هفته سلامت در نقاط مختلف شهر به اجرا در خواهد آمد، اما یکی از همین برنامه‌ها، برنامه شکستن قلیانها توسط گروه مهندسی بهداشت محیط و مرکز بهداشت کرمانشاه در این هفته است که به صورت نمادین انجام می‌گیرد.
اما مساله قلیان که در میان جوانان نفوذ گسترده‌ای دارد، موضوع قابل بحث و تأملی است و اینکه سازمان مسئول بهداشت و سلامت کاری را به عنوان نمادین و در بحث سلامت انجام بدهد، نمی‌تواند وسیله و مانعی برای از میان بردن این پدیده گریبانگیر جوانان ما باشد و مسئله ورود توتون‌ها و تنباکوهای وارداتی که کارشناسان و متخصصان بهداشت و سلامت به سرطان زایی آن بارها و بارها هشدار داده و سرو صدایشان درآمده جای تأمل و بحث برانگیزی است.
چرا به جای اینکه قلیانها را بشکنیم، جلوی واردات این مواد را نمی‌گیریم؟!
اگر فرض کنیم اماکن و جاهای مختلفی که چه به صورت آشکار و چه به صورت غیرعلنی گسترش استفاده از این وسیله را به نوعی و با استناد به قوانین و ضوابطی که متأسفانه در این مورد شفاف نیست، تعطیل کنیم آیا مکانهای مخفی و دور از چشم مأموران برای استفاده از قلیان را افزایش نمی‌دهیم؟!
کار اساسی و منطقی حافظان و مجریان بهداشت و سلامت، بستن و خشکاندن، چشمه‌های جاری این مواد، یعنی مبادی ورودی است که اگر به نظر مسئولان، این مواد خطرآفرین و ضدسلامت هستند چرا برای جلوگیری از ورود آنها کار جدی و اساسی صورت نمی‌گیرد؟!
این یک سوی قضیه است.
اما آن سوی سکه، مساله ورود قلیان به خانواده است که جنبه خودنمایی و «کلاس» را پیدا کرده و متأسفانه زشت نمایی و خطرآفرینی آن، جلوه خودنمایی و شخصیت نمایی پیدا کرده است، اگر چه بیشتر خانواده‌ها، به این پدیده با نگاه انزجار و تنفر می‌نگرند.
اما نفوذ و رسوخ آن در بعضی خانواده‌ها موجب شکستن قبح و زشتی این پدیده است که اگر ادامه یابد، به صورت اپیدمی و فراگیر در می‌آید و برای همگان عادی خواهد شد.
اگر چه مسئولان بهداشت و سلامت به پیآمدهای ناگوار استفاده از قلیان و خطرآفرینی تنباکوهای آلوده به مواد شیمیایی در قالب اسانس‌های خوشبو بطور مستمر و به گونه‌‌های مختلف آگاه‌سازی می‌کنند اما متأسفانه از سوی مردم به ویژه آنها که می‌خواهند از نظر تشریفات و خودنمایی و شخصیت‌های کاذب از دیگران به اصطلاح یک سر و گردن بالاتر باشند به پیام‌ها و هشدارهای عنوان شده که هر روز هم تکرار می‌شود توجه ندارند، که به نظر می‌رسد، برنامه هشدارها را باید با روشهای گوناگون و بهره‌‌گیری از رسانه‌ها، به ویژه رسانه ملی به مخاطبان القاء نمود.
اما شهروندان به ویژه خانواده‌هایی که به سلامت افراد و جامعه می‌اندیشند هم بیشترین مسئولیت را در این زمینه بر عهده دارند به ویژه آنکه می‌توانند در نشست‌های خانوادگی و مهمانی‌ها و مراسمی که گروه‌های مختلف خانوادگی گرد هم آمده‌اند، جوانان و افراد خانواده‌شان را از پیآمدهای بسیار خطرناک که سلامت آنان را هدف قرا رداده آگاه سازند و در عین حال رفت و آمد فرزندان جوانشان به محافل دوستانه وهمگنان از این جهت و آلودگی‌های احتمالی دیگر تحت کنترل نامحسوس و نظارت قرار دهند، و اجازه ندهند با لحظاتی لذت‌های زودگذر و به نوعی گم شدن در لابلای دود و دم اسانس‌های شیمیایی سلامت خانواده‌ها به خطر بیفتد.
به عبارت ساده تر پیش از آنکه خودمان شکسته شویم، قلیانها را بشکنیم.