یک متخصص مغز واعصاب با بیان اینکه پارکینسون یک اختلال دژنراتیو سیستم عصبی می باشد که باعث از بین رفتن نرون ها در جسم سیاه و هسته های قاعده ای مغز می شود گفت: این اتفاق باعث کاهش دوپامین می شود و این درحالی است که دوپامین در مغز برای یادگیری، شادی آفرینی و حفظ الگوهای حرکتی بسیار مهم است.
دکتر لیلا افشار هزارخانی در گفتگو با سرویس علمی ، پژوهشی اخبار دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه گفت: علت بروز بیماری پارکینسون به صورت کامل شناخته نشده است اما دو فاکتور ژنتیکی و محیطی در بروز آن بسیار نقش دارد که از جمله فاکتورهای محیطی می توان به سموم ، تروما و داروهایی مانند فنوتیازین ، هالوپریدول و متوکلوپرامید اشاره کرد.
وی با بیان اینکه تشخیص این بیماری عمدتاً بر اساس نشانه های بیماری و از طریق معاینه مشخص میشود گفت: معمولاً پارکینسون در سن بالا رخ می دهد و در زیر ۵۰ سال جنبه ژنتیکی دارد.
عنوان کرد: علائم بیماری به صورت لرزش در دست و پا در حالت استراحت و نیز کندی حرکات می باشد که در مراحل اولیه بیماری لرزش کم و در یک طرف بدن وجود دارد اما با پیشرفت آن علائم در همه بدن مشاهده می شود.
دکتر هزارخانی با بیان اینکه تاکنون درمان قطعی برای پارکینسون کشف نشده اما از داروهایی مثل لوودوپا و آگونیست های دوپامین برای درمان استفاده می شود گفت: این دارو باعث افزایش دوپامین می شود.
وی افزود: گاهی در درمان بعضی بیماران از روش جراحی ، توانبخشی و کاردرمانی نیز می توان استفاده کرد.
به گفته وی مطالعات نشان داده که شاید ورزش و خوردن قهوه نیز بتواند بروز این بیماری را کمتر کند اما هنوز این مسئله به طور کامل اثبات نشده است.