امام رفت، اما راه و یادش جاودانه است، او حقیقت بود و حقیقت همیشه زنده و فنا ناپذیر است و به راستی که او حقیقت همیشه زنده تاریخ است.
همه ساله با فرارسیدن نیمه خرداد بی اختیار به یاد کلام شیوای امام خمینی می افتیم:
انتظار فرج از نیمه خرداد کشم...
و او نمی دانست زمانی را که انتظار او با تنها گذاشتن ما به پایان می رسد، بار سنگینی را تا آخر عمر بر دوش ما خواهد گذاشت.
در آستانه نیمه خرداد سال 1368 اتفاقی رخ داد که غوغایی در دل مردم ایران بر پا کرد، زلزله ای عظیم در دل های مردمی که عاشقانه گوش به فرمانش بودند، همان زمان بود که بعض ها ترکید و سر تا سر ایران و جهان که با نام و پیام امام راحل آشنا بودند، یکپارچه گریست. چرا که یار همیشه انقلاب، آن بزرگ مرد تاریخ، آن نجات دهنده بشریت از جهالت و ظلمت، به ملکوت اعلی پیوسته و یاران خود را در فراق خویش گریان و پریشان گذاشته بود.
آن بزرگمرد رفت و پیامش برای ما به یادگار ماند:
«من با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضمیرى امیدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوى جایگاه ابــدى سفر مى کنـم و به دعاى خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحیـم مى خـواهـم که عذرم را در کوتاهى خدمت و قصـور و تقصیر بپذیـرد و از مـلت امـیدوارم که عذرم را در کـوتاهى ها و قصـور و تقصیـرها بـپذیـرنـد و بـا قــدرت و تصمیـم و اراده بــه پیش بروند.»
امام رفت، اما راه و یادش جاودانه است، او حقیقت بود و حقیقت همیشه زنده و فنا ناپذیر است و به راستی که او حقیقت همیشه زنده تاریخ است.
ساعت 20/22 روز شنبه سیزدهم خرداد ماه سال 1368، قلب بزرگمردی از مردان خدا از کار ایستاد، قلب انسانی که خورشید بر نور وجودش سر می ساید و آسمان به پاسداشت عظمتش خاکبوس پایش بود، بزرگمردی از سلاله زهرای اطهر سلام الله علیها که نرمی صدای ملکوتی اش گوش زمان را نوازش می داد و شعاع سیمای نورانی اش، روشنگر راه زندگی بود.
او تمام هستی اش را برای تحقق هدف ها و آرمان های والای انقلاب اسلامی گذاشته بود، او تمام عمرش را برای جلب رضای خدا صرف کرده بود و قامتش را جز در برابر خداوند بزرگ، در مقابل هیچ قدرتی خم نکرده بود، بزرگمردی که زندگی اش دفتری بود گشوده برای پیمایش راه سعادت و پویش طریق کمال، مردی به وسعت همه تاریخ و به گستره همه حقیقت های هستی.
آن بزرگ مرد الهی عزت پایمال شده ملت ایران را به آن ها بازگرداند، دست شاهان ستمگر و دست غارتگران شیطان بزرگ؛ آمریکای جنایت کار را از ایران زمین، کوتاه نمود، آن مرد، اسلام را در سرزمین ایران احیا کرد، مسلمانان ایران و جهان را عزت بخشید و جمهوری اسلامی را در سرزمین ایران برپا نمود، 8 سال دفاع مقدس را فرماندهی و در مقابل همه قدرت های شیطانی شرق و غرب ایستاد.
حال لحظه وصال آن بزرگ مرد فرا رسیده بود و باید روح خدا به خدا می پیوست. آن بزرگ مرد در حالی که در ساعات آخر عمرش، طمأنینه و آرامشی ملکوتی داشت و مرتباً شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر اکرم (ص) را زمزمه می کرد، به ملکوت اعلی پیوست.
و این گونه خبر رحلت ملکوتیاش در سراسر ایران طنین انداز شد؛« بسم الله الرحمن الرحیم. انا لله و انا الیه راجعون. روح بلند و ملکوتی پیشوای مسلمانان جهان حضرت امام خمینی (ره) به ملکوت اعلی پیوست....»
آری حضرت امام خمینی ، آن ابرمرد، آن بت شکن تاریخ ایران، با دلی آرام و قلبی مطمئن و ضمیری شاد … به ملکوت اعلی پیوست تا بغض ها در گلو شکسته و اشک ها در چشمان عاشقاناش جاری شود.
***