به مناسبت درگذشت استاد دکتر سیادتی به بررسی زندگی این بزرگمرد پرداخته ایم. لطفا بخوانید.
زندگینامه دکتر سیداحمد سیادتی:
دکتر سیداحمد سیادتی در سال 1313 در خانواده‌ای متدین در شهر سبزوار متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در سبزوار و دبیرستان را در مشهد به پایان رساند و در سال 1332 در کنکور دانشگاه تهران با رتبه 5 پذیرفته شد و به تحصیل طب پرداخت. او پس از 6 سال با کسب رتبه اول، درجه دکترا دریافت کرد.
دکتر سیادتی از شاگردان استاد فقید دکتر محمد قریب بود و همین مسأله او را به طب اطفال علاقمند کرد که در نتیجه به این رشته روی آورد.
او در سال 1341 متخصص اطفال شد. وی که نمی‌خواست استاد را ترک کند ابتدا در بیمارستان هزارتختخواب و سپس از سال 1347 در مرکز طبی کودکان در بخش عفونی مشغول به کار شد و دانشجویان از تدریس او بهره‌مند می‌شدند. از سال 1360 هم ریاست بخش عفونی مرکز طبی کودکان را بر عهده داشت. در سال 1365 به آمریکا رفت و در دانشگاه تگزاس نزد پرفسور فیلیپ برونل به تحقیقات ویروس‌شناسی درباره سرخک و آبله مرغان پرداخت و تکنیک‌های آزمایشگاهی مختلف را آموخت. وی روش جدیدی برای بررسی سریع و به میزان بسیار کم reagent برای تشخیص آنتی‌بادی ویروس واریسلازوستر به دست آورد.
در نامه‌ای که پرفسور برونل در وصف وی نوشته، آمده است:
Dr. Siadati has outstanding personal qualities. He is one of the most hard working individuals I have ever known.
دکتر سیادتی در سال 1365 با حمایت دکتر مرندی، وزیر وقت بهداشت و درمان به پایه‌گذاری 9 رشته فوق‌تخصصی در رشته بیماری‌های کودکان همت گمارد و در سال 1367، درجه استادی دانشگاه تهران را دریافت کرد.
او در سال 1375 در انتخابات نظام پزشکی شرکت کرد و با رأی بالای جامعه پزشکی از آن زمان تاهنگام فوت به عنوان عضو هیأت مدیره، عضو شورای عالی نظام پزشکی، و عضو هیأت بدوی انتظامی تهران بزرگ منشا خدمات زیادی به پزشکان و جامعه بود.
او از سال 1360 دبیر هیأت ممتحنه و ارزشیابی بورد رشته تخصصی کودکان و همچنین رشته فوق‌تخصصی عفونی کودکان بود و در ساماندهی امتحانات تخصصی نقش موثری ایفا کرد.
وی در سال‌های اول بعد از انقلاب در مجتمع آموزشی پژوهشی وزارت بهداری، مدیر گروه 5 بیمارستان اطفال تهران بود و نگذاشت روند علمی وآموزشی این بیمارستان‌ها که با رفتن اساتید به خارج از کشور، دچار کمبود شده بود لطمه ببیند.
کلاس‌های درس استاد سیادتی همیشه مورد توجه دانشجویان قرار داشت. او علاوه بر تدریس، 31 تحقیق در رشته عفونی اطفال انجام داده، تألیف و راهنمائی 65 مقاله و رساله پزشکی را به عهده داشته است. دکتر سیادتی همچنین 18 کتاب پزشکی تهیه یا تألیف کرده است، در 85 کنگره داخلی و خارجی به عنوان سخنران حضور داشته و در امور مرتبط با پیشگیری و بهداشت کشور نیز کوشش‌های دامنه‌داری انجام داده است که از آن جمله می‌توان به پیشگیری تب رماتیسمی با تشخیص و درمان گلو، درد استرپتوکوکی در سراسر کشور با کمک معاونت پژوهشی وزارت بهداشت، بیماریابی سل و واکسیناسیون در منطقه ورامین، حضور در برنامه ریشه‌کنی فلج اطفال و عضویت در کمیته‌های مبارزه با بیماری‌های تنفسی حاد، سل و بیماری‌های واگیردار اشاره کرد. وی 14 سال عضو آکادمی اطفال آمریکا بود و دبیری و عضویت در هیأت مدیره انجمن پزشکان کودکان ایران، عضویت در کمیته امتحانات پزشکان خارجی، عضویت در کمیته 5 نفری بررسی علمی فارغ‌التحصیلان پزشکی خارج از کشور، عضویت در شورای عالی پزشکی برای اعزام پزشکان به خارج از کشور، عضویت در گروه پزشکی شورای عالی برنامه‌ریزی، عضویت در گروه آموزشی بازآموزی متخصصین کودکان و عضویت در بسیاری از کمیته‌های علمی و اجرایی دیگر را در کارنامه خود جای داد و امور اجرایی بسیاری را در عرصه سلامت کشورهدایت کرد.