دکتر صیفوری: کودکان و افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر از هر چیز از ناتوانی در داشتن تعاملات کلامی و غیر کلامی طبیعی رنج می برند که این امر می تواند در آینده آنان و موفقیتهایشان نقش منفی ایجاد کند.
یک متخصص اعصاب و روان گفت:ناتوانی در ایجاد تعاملات کلامی و غیر کلامی مشکل اصلی بیماران اوتیستی است و اختلال اوتیسم ممکن است تا آخر عمر تداوم داشته باشد.
دکتر معصومه صیفوری در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه کرمانشاه، اظهار داشت: اوتیسم یا درخودماندگی اختلالی با فاکتورهای چندگانه است و علت خاص و واحدی برای آن عنوان نشده است، بلکه طیفی از علل از جمله ژنتیکی تا علل تغذیه ای برای آن متصور هستند.
دکتر صیفوری در ادامه تصریح کرد: کودکان و افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر از هر چیز از ناتوانی در داشتن تعاملات کلامی و غیر کلامی طبیعی رنج می برند که این امر می تواند در آینده آنان و موفقیتهایشان نقش منفی ایجاد کند.
وی گفت: در مواردی مشاهده می شود که یک بیمار اوتیستی توانمندیهای بالایی دارد، مثلا بسیار علاقمند به موسیقی و نقاشی یا هنرهای دیگر است و آن را به خوبی درک می کند، اما متاسفانه از سوی دیگر این بیمارن علاقمند به انجام رفتارهای تکراری هستند که با نبوغشان در مرحله اول که به آن اشاره شد تضاد دارد و به همین دلیل اصطلاحا آنان را "دانشمندان دیوانه" خطاب می کنند.
دکتر صیفوری خاطر نشان کرد: در موارد بسیاری والدین بیماران اوتیستی در تشخیص بیماری فرزندان خود ناتوان هستند، لذا جهت مراجعه برای درمان کودکان خود اقدامی انجام نمی دهند و این امر باعث تداوم این اختلال می شود.
وی در خاتمه با اشاره به شیوه های درمانی مختلف اختلال اوتیسم، از عدم کشف درمان قطعی این اختلال خبر داد